VEIÐR

(gen. -ar, dat. and acc. -i; pl. -ar), f. hunting fishing, catch (öll v. fugl ok fiska); fara á veiðar, to go out hunting; í honum. er þó veiðrin meiri, still there is bigger game in him.

* * *

f. (mod. veiði), dat. and acc. veiði, pl. veiðar; a gen. veiði, veiði sinnar, Sks. 126 A, Str. 24, but esp. in compds, see below: [A. S. wâde; O. H. G. waida; Germ. weide = a pasture]:—a catch, hunting, fishing, Ó. H. 79, 85; öll veiðr fugla ok fiska, K. Þ. K. 172; at sú veiðr hafi þar jafnan síðan til legit, Fms. i. 272; fara á veiðar, to go a hunting. Fas. ii. 263, Str. 28; veiðrin (the fish) hvarf þegar, Fms. i. 253 C, Ó. H. 78; fyrir útan netlög á hverr maðr veiði sína, en þat er veiðr er menn færa á skipi til lands, en flutning ella, Grág. ii. 360: metaph., vel væri at þá veiði bæri eigi undan, Nj. 69; þeir menn er veiðr mundi í vera, Eg. 121; í honum er þó veiðrin meiri, Nj. 155, 264.

B. COMPDS: veiðibjalla, veiðibráðr, veiðibrella, veiðibúð, veiðidýr, veiðarefni, veiðifang, veiðifangi, veiðifar, veiðiferð, veiðifæri, veiðarfæri, veiðigögn, veiðihjörtr, veiðihundr, veiðikona, veiðikonungr, veiðimaðr, veiðimatr, veiðimörk, veiðiskapr, veiðispell, veiðistaða, veiðistaðr, veiðistigr, veiðiströnd, veiðistöð, veiðartæki, veiðivatn, veiðiván, veiðivélar.